Wprawdzie znajomych i kolegów mam, ale... Znajomi to tylko znajomi, znane osoby. Koledzy, koleżanki to już tacy, z którymi można pogadać. Jednak prawdziwy przyjaciel to coś innego... Na takiego kogoś zawsze można liczyć, wszystko powiedzieć, zaufać... Oczywiście to wszystko nie dzieje się tak od razu. Przyjaźń wymaga czasu, poświęceń i prób.
Nie miałem co robić, więc, jak to ja, wpadłem na jakiś głupi pomysł. Postanowiłem nie siodłać Cavy, wziąć tylko własnoręcznie robione cordeo.
Teraz wpadł mi do głowy jeszcze bardziej szalony pomysł. Powoli wstałem. Trzymałem się zielonego sznurka, stojąc na rozpędzonej klaczy. Nie obchodziło mnie, że zaraz mogę stracić życie. Jeszcze bardziej szalone było to, że puściłem crodeo i jechałem tak bez trzymanki. Klacz coraz szybciej biegła, a ja zacząłem rozkładać ręce. Czułem się jak ptak, gdy nagle usłyszałem krzyk:
- Co ty wyprawiasz?! Życie ci nie miłe czy co?!
Zgrabnie osunąłem się z powrotem na konia i podjechałem w kierunku postaci, stojącej między drzewami.
- Tak jakby... - zażartowałem. - A tak naprawdę to tylko ćwiczę.
Dziewczyna ciągle stała. Stwierdziłem, że nigdy wcześniej jej nie widziałem. Nie była jednak nowa, gdyż gdyby dopiero przyjechała nie znałaby jeszcze tej okolicy. Pewnie po prostu nie miałem okazji jej poznać.
- David Kajetan Smith z tej strony. - wyciągnąłem rękę i uśmiechnąłem się. - A ta jazda to na serio tylko ćwiczenia.
~~~~~~~~~~
< Kto chce być taką bardzo szczęśliwą (chyba bardzo szczęśliwą inaczej) osobą i mnie spotkać? :D Pewnie nikt, bo nikt nie odpisał, ale to co xP Ktoś mi kazał coś napisać, więc jest... >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz